مقایسه نتایج دو برش ۲/۳ و ۶۵/۲ میلیمتری در فیکوامولسیفیکاسیون

زمینه و هدف: «فیکوامولسیفیکاسیون» روش مدرن جراحی کاتاراکت است که این جراحی را از یک عمل با برش بزرگ به عملی با برش کوچک ارتقاء داده و موجب ترمیم سریع تر زخم و بازگشت بینایی می شود. بنابر این هدف از انجام این مطالعه مقایسه کارآیی و عوارض دو برش 2/3 میلی متری و 65/2 میلی متری در فیکوامولسیفیکاسیون می باشد. مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی که در بیمارستان امیر کبیر اراک صورت گرفت، 78 بیمار با کاتاراکت وابسته به سن به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. نیمی از آنها تحت برش 2/3 میلی متری(گروه اول) و بقیه تحت برش 65/2 میلی متری (گروه دوم) قرار گرفتند. به رغم استفاده از استرومال هیدراتاسیون و در صورت باقی ماندن نشت، بالافاصله بعد از عمل، یک سوچور در بیماران تعبیه می گردید. روز بعد از عمل، بیماران از لحاظ پرولاپس عنبیه بررسی می شدند و در صورت وجود آن، یک عدد سوچور تعبیه می شد. یافته ها: نشت مایع زلالیه از اتاق قدامی در گروه های اول و دوم به ترتیب 7/7 درصد و 6/2 درصد بود. دو گروه اول و دوم به ترتیب به 1/5 درصد و 2/3 درصد استرومال هیدراتاسیون نیاز داشتند که در حقیقت نیاز به سوچور در دو گروه اول و دوم به ترتیب 6/2 درصد و 0 درصد بود. در هیچ یک از دو گروه پرولاپس عنبیه رخ نداد. نتیجه گیری: اختلاف آماری معنی داری از نظر نشت زخم و نیاز به سوچور و میزان پرولاپس عنبیه وجود نداشت(05/0p>). هم چنین در نوکلئوس های با سختی متوسط و پایین، برش کوچک تر و در نتیجه پایدارتر (یعنی 65/2 میلی متری) ارجح بود.